ارتباط بین سبک های تصمیم گیری مربیان با میزان رضایتمندی و تحلیل رفتگی بازیکنان لیگ-های برتر بسکتبال مردان و زنان ایران و ارائه الگو

این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین سبک های تصمیم گیری مربیان با میزان رضایتمندی و تحلیل رفتگی بازیکنان لیگ های برتر بسکتبال مردان و زنان ایران در سال 91-90 انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی می باشد. نمونه آماری در این پژوهش شامل 201 نفر از ورزشکاران زن و مرد(110 نفر زن و 91 نفر مرد) بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سبک تصمیم گیری اسکات و بروس، پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران رادک و اسمیت و هم چنین پرسشنامه رضایتمندی ورزشکاران چلادورای و ریمر بوده است که پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفا کرونباخ و روایی آن به روش تحلیل عاملی مورد تأیید قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از میانگین، فراوانی، درصد، ضریب همبستگی، رگرسیون به روش گام به گام، آزمون t و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها نشان داد که: -بین سبک های تصمیم گیری مربیان( عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و تحلیل رفتگی ورزشکاران( فرسودگی عاطفی، کاهش عملکرد و بی علاقگی) رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین سبک های تصمیم گیریش مربیان( عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و رضایتمندی ورزشکاران(تمرین و آموزش، رفتار شخصی، عملکرد فردی و عملکرد تیمی) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.سبک های تصمیم گیری عقلانی، وابستگی، آنی و اجتنابی 61% تغییرات تحلیل رفتگی ورزشکاران را تبیین می کند و اثر مستقیم و منفی برتحلیل رفتگی دارند.سبک های تصمیم گیری اجتنابی، وابستگی، شهودی و عقلانی 55% تغییرات رضایتمندی ورزشکاران را تبیین می کند و اثر مستقیم و مثبتی بر رضایتمندی ورزشکاران دارد